-
1 podbić
глаг.• завоевать• завоевывать• побеждать• покорить• покорять* * *1) (np. piłkę) подбросить, поддать, подтолкнуть2) podbić (przyprawić) приправить, заправить3) podbić (zdobyć) завоевать, покорить4) pot. podbić (przybić pieczątkę) проштамповать5) sl. podbić (podejść, przyjść) зайти, подойти, прийти6) podbić (np. nogi, oko) подбить, подшибить7) podbić (przyszyć) подбить, подшитьnamówić, podjudzić подбить (уговорить)* * *podbity сов.1) завоева́ть, покори́тьpodbić kraj — завоева́ть страну́
podbić czyjeś serce — покори́ть чьё-л. се́рдце
2) подда́ть, подбро́сить, подтолкну́ть ( ударом снизу)podbić piłkę — подда́ть мяч
podbić nogę — с си́лой уда́рить по ноге́, подшиби́ть но́гу pot.
3) подби́ть; подши́тьpodbić płaszcz futrem — подши́ть (подби́ть) пальто́ ме́хом
4) припра́витьpodbić śmietaną — припра́вить смета́ной
•- podbić konia
- podbić cenę
- podbić normę
- stawkę
- podbić komuś bębenkaSyn:
См. также в других словарях:
podbić — dk Xa, podbićbiję, podbićbijesz, podbićbij, podbićbił, podbićbity podbijać ndk I, podbićam, podbićasz, podbićają, podbićaj, podbićał, podbićany 1. «zwyciężywszy w walce, wziąć pod swoją władzę; zdobyć» Podbić kraj, naród, państwo. przen.… … Słownik języka polskiego
podbijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podbijaćam, podbijaća, podbijaćają, podbijaćany {{/stl 8}}– podbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, podbijaćbiję, podbijaćbije, podbijaćbity {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
ujarzmić — dk VIa, ujarzmićmię, ujarzmićmisz, ujarzmićmij, ujarzmićmił, ujarzmićmiony ujarzmiać ndk I, ujarzmićam, ujarzmićasz, ujarzmićają, ujarzmićaj, ujarzmićał, ujarzmićany «narzucić jarzmo, niewolę, podbić» Ujarzmić kraj. Narody ujarzmione. przen.… … Słownik języka polskiego
zwojować — dk IV, zwojowaćjuję, zwojowaćjujesz, zwojowaćjuj, zwojowaćował, zwojowaćowany daw. «walcząc, wojując zdobyć, opanować, podbić jakiś kraj, zwyciężyć kogoś» dziś tylko w przen. pot. «borykając się z przeciwnościami dokonać, dokazać czegoś, wskórać … Słownik języka polskiego